ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතා ඊයේ අරලගන්විල පැවති උත්සව සභාවක් අමතමින් රටේ පවතින වත්මන් තත්වය ගැන විස්තර කළේය. එහිදී ඔහු කියා සිටියේ මහා පරිමාණයෙන් දූෂණ සහ වංචා කළ අයවලුන්ට එරෙහිව සිදුවන කටයුතු ප්‍රමාද වීම ගැන ඔහුටද ප්‍රශ්ණයක් වී ඇති බවයි. බැලූ බැල්මට එය සාමන්‍ය ප්‍රකාශයක් වන නමුත් ඉන් කියැවෙන දේශපාලනය ගැඹුරු යැයි සිටිතේ. සැබවින්ම රටේ පවතින ගැටලුව මෙයයි. රටේ නායකයා මුහුණ දී සිටින වත්මන් තත්වය මෙයයි. මෙය තමන්ගේ ශුද්ධ දේශපාලනය ආරක්ෂා කිරීම උදෙසා අනෙකාට සිදුකරන චෝදනාවකි. මෙය දේශපාලන මදුසමයේ අවසානයක ආරම්භයද?

වසර නවයක් පුරා කෙමෙන් කෙමෙන් ඒකාධිපති යුගයක් කරා ගමන් කරමින් තිබූ ලාංකීය දේශපාලන භූමිකාව වෙනත් දිශාවකට යොමු කොට දින තිහක් ගෙවී ගියේ ය. බලයට පත් වූ ආණ්ඩුවේ ප්‍රධාන ඉලක්කය වූයේ දින සියයේ වැඩසටහන යි. දින සියයක් යනු තෙමසකුත් දින දහයකි. එසේ නම් මේ වන විට දින සියයේ වැඩ සටහනෙන් තුනෙන් එකක් අවසන්ව තිබිය යුතු ය. එම ඉලක්කය සපුරා ගන්නට ආණ්ඩුව අසමත් වුව ද මේ වන විට දින සියයේ ඉලක්කය සපුරාගන්නට රජයට හැකි වේවි යැයි විශ්වාසය තැබිය හැකි ය.

මංගල සමරවීර

ගිය වසරේ ආරම්භ කෙරුණු ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයක් එහි අවසානයට ලඟා වෙමින් තිබේ. වහාම සංයුක්ත පියවර ගනිමින් අපේ අධිකරණයේ විශ්වසනීයත්වය යළි ස්ථාපිත නොකරන්නේ නම්, මේ ජාත්‍යන්තර පරීක්ෂණයේ ප්‍රතිඵල හේතුවෙන් අපේ සන්නද්ධ හමුදා සාමාජිකයන්ට සහ වෙනත් සිවිල් වැසියන්ටත් ජාත්‍යන්තර අධිකරණයක් ඉදිරියේ පෙනී සිටීමට සිදුවනු ඇත.

ශ්‍රී ලංකාවේ ඉකුත් ජනවාරි මස 08 වැනි දින සිදු වූ දේශපාලන බල පෙරළිය අන්තර්ජාතික මාධ්‍ය විසින් දැන් හඳුන්වනු ලබන්නේ දේදුනු පෙරළිය වශයෙනි.

‘කුඩමසෙකි ඔබ

මහ සයුර කැලඹූ’

සැණෙකින් කුණාටු සයුරක් සේ කැලඹී, සුනාමියක් සේ උස්ව නැගි ආවේග, වෙරළත වැදී විසිර ගිය රළ පහරක් පරිද්දෙන් සන්සුන් විය. ඒ ඔහු පිළිබඳව නිරායාසයෙන් උපන් ඉහත හයිකුමය සිතිවිල්ලේ ආනුභාවයෙනි.

ලාංකීය දේශපාලනයේ සන්ධිස්ථානයක් සලකුණු කරමින් බලමාරුවක් ඇතිකර මේ වන විට මාසයකට ආසන්න වෙමින් පවතී. බලහත්කාරය, යටපත් කිරීම, දූෂනය, බොරුව සහ වංචාව රජකරමින් තිබූ බල ව්‍යුහය ජනවාරි 08 වෙනිදා බිඳ දමනු ලැබීය.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක මහ මැතිවරණයකින් හෝ ජනාධිපතිවරණයකින් වරක් පරාජයට පත්වන පක්ෂයක් හෝ කණ්ඩායමක් නැවත වරක් එම රටේ බලයට පත්කර ගත යුතු නැතැ යි සිතීම ප්‍රජාතන්ත්‍ර-විරෝධී සිතුවිල්ලකි.