තරුණ පරපුරේ වැඩිම සියදිවි නසාගැනීමේ වයස් ප්‍රමාණය 21-30අතර බවත් වැඩිහිටියන් අතර වැඩිම දිවි නසාගැනීම් වසය 41-50 සහ 60ට වැඩි පිරිස් අතර බවත්, ඒ සියලුදෙනා පිරිමි අය බවත්පරීක්‍ෂණයකින් අනාවරණය වී තිබේ.

මේ තත්ත්වයෙන් තරුණයන් මුදා ගැනීමට විශේෂ අධ්‍යාපනික වැඩසටහනක් ආරම්භ කළ යුතු බව එම වාර්තාව පෙන්වා දී තිබේ.

තමන්ගේ ජීවිතය හිතාමතාම තමන් විසින්ම නැතිකර ගැනීමේ ක්‍රියාව සියදිවිනසාගැනීම ලෙස නිර්වචනය කල හැකිය. 


වශයෙන් සියදිවි නසාගැනීමසිදුකරගනු ලබන්නේ ජීවිතයේ බලාපොරොත්තු නැතිවූ අවස්ථාවල, මානසික ආතතිය(විෂාදය-Major depressive disorder), හින්නොන්මාදය(Schizophrenia), Bipolar disorder වැනි මානසික රෝගවලට (mental disorder) ගොදුරු වී ඇති අවස්ථාවලදී, අධික ලෙස මත්පැන් සහ මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇබ්බැහිවී සිටින අවස්ථාවලදී සහ ඖෂධ අනිසි භාවිතා කරන අවස්ථාවලදීය(Drug abuse).

තවද මානසික පීඩාකාරී සාධක වන ආර්ථික දුෂ්කරතා සහ අන්තර් පුද්ගල සබදතා වලබිදවැටීම් වැනි ගැටළුද සියදිවි නසාගැනීම්හිදී ප්‍රමුඛ භූමිකාවක් රගපානුලබයි.

සියදිවි නසාගැනීම වලක්වා ගැනීමේ ක්‍රමවිධි ලෙස සාමාන්‍ය පුද්ගලයන්ට ගිනි අවි භාවිතය සීමා කිරීම, මානසික රෝග සහ ඖෂධ වැරදි ලෙස භාවිතා කිරීම සදහා ප්රවතිකාර කිරීම සහ ආර්ථිකය සංවර්ධනය කිරීම හැදින්විය හැකිය.

(ලංකා පුවත්)